Geef met gebaren taal in handen
Volg
bijdehandjes gebaren
op facebook en instagram!
Waarom zou je gebaren (aan)leren?
Dreumes van 14 maanden ziet een afbeelding en maakt het gebaar 'paard'.
Voor alle duidelijkheid: Baby- en kindergebaren is niet de gebarentaal zoals dove- en slechthorende mensen gebruiken (NGT- Nederlandse Gebarentaal).
Een belangrijk verschil is dat de gebarentaal voor doven een erkende, zelfstandige taal is en dat de gebaren centraal staan. Het heeft een eigen grammatica die sterk verschilt van de gesproken Nederlandse taal. Daarnaast bestaat Nederlands met gebaren (NmG), een contacttaal met daarbinnen varianten.
Baby- en kindergebaren worden echter als ondersteuning gebruikt bij gesproken taal. Het gebaar komt dus niet in de plaats van een gesproken woord, maar wordt hieraan toegevoegd. Enkel de meest functionele en belangrijke woorden (voor kind en ouder) worden ondersteund met gebaren.
Mijn doel is kinderen taal in handen te geven
en hiermee de algehele (taal)ontwikkeling
én communicatie te versterken.
Erna
​
Gebaren doen recht aan de ontwikkeling van álle kinderen, waarbij ieder kind leert op een karakteristieke manier én in eigen tempo.
In tegenstelling van wat soms wordt gedacht, worden de taal-denkprocessen in de communicatie juist gestimuleerd i.p.v. dat kinderen 'lui' worden en niet meer (willen) gaan praten.
Kinderen die gebaren, gaan juist vaak eerder en beter praten, hebben een grotere woordenschat en kunnen zich beter uitdrukken. Frustraties kunnen verminderen, zowel bij het kind (dat zich nu duidelijk kan maken) als de ouder/ opvoeder (die nu begrijpt wat het kind wil 'zeggen').
Met hulp van gebaren ervaren kinderen al jong hoe de communicatie verloopt en dat draagt positief bij aan de algehele ontwikkeling, zowel op taal-, motorisch- als sociaal en emotioneel vlak.
Zonder gebaren is een ouder vaak aan het gissen wat er speelt, maar mét gebaren kan het (nog) niet sprekende kind wél duidelijk maken wat er wordt bedoeld. En dat is voor beiden heel erg fijn!
​
Wanneer het gebaar niet meer hoeft te worden gemaakt, omdat het woord kan worden uitgesproken, zal het kind vanzelf dit niet of zelden meer gebruiken.